Strasburg

Zatrzymaliśmy się dzisiaj w Sztrasburgu, mieście, które zwane jest skrzyżowaniem europy, choć dokładne tłumaczenie jego nazwy to: 

„miasto dróg”. Niewątpliwie historia tego miejsca pokazuje nam, że nie musimy zderzać się na naszych drogach, oraz że wciąż możemy nauczyć się wspólnego wędrowania, a nawet pielgrzymowania. Sztrasburg często przechodził „z rąk do rąk”, stawał się nawet symbol krwawego zderzenia narodów podczas II wojny 

światowej. Dzięki inicjatywie ojców Unii Europejskiej, naczelne z Robertem Schumanem i budowanemu przez nich pojednaniu. Także poprzez tworzoną Europejskiej Wspólnotę Węgla i Stali, stał się on w końcu symbolem jedności i poszanowania praw człowieka.

Są, zatem możliwości, aby się „nie zderzać” i razem pielgrzymować…, jakie trzeba spełnić warunki by dokonywać takich dzieł pojednania? Dlaczego udało się to przed laty dwom zwaśnionym przez wojnę narodom -Francji i Niemcom? Jak to się stał, że przyłączyli się do nich również inni? Nie są to wcale proste pytania z oczywistymi rozwiązaniami, ale warto szukać na nie odpowiedzi, aby mc budować jedność w naszym życiu, również wśród naszych „nieprzyjaciół”.

Jak to się im udało? Odpowiedzi można smuć różne…, ale czy ktoś dzisiaj pamięta o Maryjnym zawierzeniu Szumana, który zwany jest ojcem dzisiejszej Unii Europejskiej? Czy

potrafimy być wierni błękitnej fladze z okręgiem gwiazd, których pierwowzoru i pochodzenia należy upatrywać w apokaliptycznym wieńcu z gwiazd dwunastu? Może to właśnie ten wieniec, albo dokładniej Ta, nad której głową on zawisł jest odpowiedzią na pytanie o możliwość pojednania, i wspólnego pielgrzymowania, również tych, którzy niegdyś byli zagorzałymi nieprzyjaciółmi…. 

Dobrze, że o wkładzie chrześcijańskim w pojednanie między zwaśnionymi narodami przypomniał Manuel Barroso, w liście wystosowanym do uczestników tegorocznego Europejskiego Spotkania w Brukseli. My również nie zapominajmy o naszych chrześcijańskich korzeniach.